Japan: Med tog frå Sapporo til Nagasaki

Det har vore ein del her inne som har reist til Tokyo. Difor kan kanskje dette reisebrevet fungere som ein slags inngangsport til resten av Japan. For min del var ikkje Tokyo ein stad eg ville ha dratt tilbake til (meir om det når vi kjem så langt), men resten av Japan kunne eg meir enn gjerne ha besøkt på ny. Lykke til med å halde bestillingsiveren i sjakk (i den grad det er eit mål)!

 

Fjerde stopp: Kakunodate
Tre timar med tog frå Hirosaki (inkludert eit effektivt togbytte i Akita) ligg ein liten japansk by med namnet Kakunodate. Her hadde vi éi natt.

Vi tusla litt rundt, men kom over eit bryggeri for miso- og soyasaus som heiter Ando og vart etablert i 1853. Vi tusla innom og fekk servert noko som varma godt, misosuppe.

 

Kakunodate blir marknadsført som ein by der mykje av den typiske japanske byggestilen er tatt vare på og som ein historisk japansk by. Vi synst det var fint her og stemninga var veldig roleg.

 

Og dei kan klokka her:

 

Når eg ser gjennom bileta mine frå denne turen, har eg foruroligande mange bilete av tog:


Og så litt geografisk hjelp:

 

Femte stopp: Hiraizumi
Frå Kakunodate gjekk turen vidare til Hiraizumi, to og ein halv time med tog (inkludert bytte i Morioka). Hiraizumi ligg ikkje langs lyntognettet (ikkje som vi fann ut av i alle fall), men vi skulle no innom likevel. Vi hadde berre nokre timar i Hiraizumi, men det var for å sjå eit av dei store templa i Japan, Motsu-ji, som står på verdsarvlista til UNESCO.



Området der Motsu-ji ligg er ganske stort, så vi fekk no tusla litt, noko som høvde bra innimellom togturane.

 

Om eg ikkje hugsar feil er det slik at innan tradisjonell japansk estetikk er ikkje naturen vakker før han er 'rydda i'. Altså føler ein for å redigere i naturen for at det skal bli fint å sjå på:




Det er jo ein motsats til kva som er den tradisjonelle oppfatninga her i Noreg, der urørt natur er det aller beste og det aller vakraste som finst.

 

Sidan vi først var i Hiraizumi, tok vi turen innom den andre store turistattraksjonen der: Chuson-ji-templet. Vi var altså enno ikkje metta på religiøse bygg. Dei er jo flotte, då:

 

Etter kvart som vi reiste sørover i Japan, kom vi stadig nærmare våren. Både utlendingar og japanarar søkjer seg til stader der dei kan sjå kirsebærtrea bløme. Vi gjorde òg det:




Og så litt geografisk hjelp:

 

Sjette stopp: Nikko og Kinugawa onsen
Etter nokre timar i Hiraizumi, hoppa vi på neste tog som tok oss til Nikko, rett nok med togbytte i Ichinoseki over til lyntog og så eit nytt bytte i Utsunomiya over til litt meir saktegåande tog. Totalt brukte vi tre og ein halv time på denne strekninga, men så fekk vi forflytta oss eit stykka òg:


Og berre for oversikten si skuld:

 

Spennende å se ukjent mark; får ha dette reisebrevet i tankene når jeg får kommet meg nordover i Japan en gang! Er jo svært, men ikke så mange åpenbare reisemål i Tohoku.
Stålsetter meg dog allerede mot PTSD fra overgangen fra lyntog til skranglekassa ut til Nagasaki...

De har vel såvidt klart å gjøre ferdig tunnelen over dit nå. Men du kommer fortsatt ikke særlig langt. Og wikipedia sier at lyntoget ikke kommer helt til Sapporo før 2031... ikke særlig lynkjapt!

 

Nikko:
Berre nokre få små timar med tog unna Tokyo (mellom to og tre timar) ligg verdsarvstaden Nikko.



Her skulle vi bu to netter og planen var fullstappa. Nikko er vel verdt turen når ein først er i Japan, men det kan bli litt folksamt i helgene all den tid det ligg så nært Tokyo.

 

Som sagt står Nikko på UNESCOs verdsarvliste. Det er ikkje sjølve byen, men alle heilagdomane, templane og pagodaane som har ført byen inn på lista. Her kan namn som Toshogu-heilagdomen og Tokugawa Ieyasu-mausoleet nemnast.


Brua inn i det aller heilagste

 

Tida går fort blant alle heilagdomane og templa:




I Japan regner det innimellom. Ha paraply tilgjengeleg!

 

Sjølve Nikko by er ikkje mykje å skryte av med sine 80 000 innbyggjarar, men han ligg ganske så fint til:

 

Kinugawa onsen:
Ein kort togtur frå Nikko ligg Kinugawa onsen. Her ligg to attraksjonar: Edo wonderland og Tobu world square.



Edo wonderland viser fram Japans stolte fortid frå Edo-epoken (1603–1868). Wikipedia skriv følgjande:

Edo er òg det gamle namnet på Tokyo. I Edo wonnderland prøver Japan å vise både bygge- og klesskikk med meir:

 

Til faste tidspunkt gjennomførast dramatiseringar for ungar. Det heile går føre seg på japansk, så det er litt vanskeleg å få fatt i handlinga, men dei lokale fryda seg:

 

Tobu world square viser fram kjente byggverk frå verda over i miniatyr. Utruleg fascinerande og for eit detaljfokus! Eg skal la bileta tale for seg sjølve. Vel verdt turen!

 

Flott tur, flotte bilder og mange flere ord enn du proklamerte.
Prøvde å vise dette til mor ... jammen vi skal jo ikke til Japan!

Det vet da ikke hun!

 

Keisarpalasset i Tokyo


Den kinesiske mur


Petersskyrkja i Roma


Borgund stavkyrkje, Noreg