Ifølge GCMap er det 50'561 miles. Og ja, teknisk sett flyg eg ikkje rundt jorda (og manglar Sør-Amerika og Oseania som verdsdelar), men vil påstå tittelen likevel er innafor
Dette er fullstendig galskap! Herlig galskap! Jeg heier på deg, skulle stått oppstilt på Flesland med dype bukk!
Dette er virkelig en rå reise du skal gjennomføre på snaue tre uker. Holder selv på med å gjennomføre tre langreiser med Qatar på 10 uker som ble kjøpt på travel festival salget. Det blir bare småtteri i forhold til din flotte ekstrem sport reise. Qatar leverer et svært godt produkt på C. Syntes maten imidlertid er blitt noe redusert i kvalitet i forhold til tidligere år. Ser at du skal ha noen F turer med Qatar. Det blir nok en glimrende opplevelse. Husk å sett av noen timer i pier loungen til cathey i Hong Kong. God reise
Har reist rimelig regelmessig med QR i C dei siste årene, og er einig i at produktet har vorte noko dårlegare i det siste. Biffen for eksempel er som regel på kanten til "unedible", iallfall for min gane som foretrekk den blodig og fin Laksen derimot, i nesten alle rettar dei tilbyr, er framifrå. Å kalla det F-turar er vel ein liten overdrivelse, det er framleis eit C-sete men vert solgt som F i Midtausten (på same måte som First på Domestic USA). Eg får riktignok tilgang til Al Safwa-loungen osv., men sjølve flyopplevelsen kjem nok ikkje til å overgå turen eg hadde mellom SYD og DOH på A380 i F
Mest imponerende utslag av bonusfeber jeg har hørt om. Lov oss å publisere tempen når du går ned flytrappen i Bergen på dag 20.
Reisen er offisielt starta. Sit i loungen i CPH og ventar på flyet til PEK som er 30 minutt forseinka. Ingen stress sida eg har lagt inn ein solid buffer i PEK før eg fyk vidare til HKG. Håpar å leggje ut ein fullverdig rapport ved ankomst PEK (hvis internett tillate det) eller HKG
BGO-CPH SK2869 A321 SAS Plus CPH SAS Business Lounge CPH-PEK SK995 A343 SAS Business Avreisen byrja med ein rimelig kaotisk dag på jobb, så gleda og spenningen var stor då eg endelig kunne spasera i den sedvanlige bergenssola ut av kontoret i retning Bybanen. Eg fann ut at det var på tide å gje denne nye transportmuligheten til Flesland ein moglegheit, og det vil nok verta mitt foretruke framkomstmiddel til Flesland i framtida (i privat samanheng). Tar riktignok litt lenger tid enn Flybuss eller Taxi, men pris (30.- via app) kan ingen slå dei på (finnes det noko billigare alternativ bykjerne<->flyplass i den vestlige verden?). I og med at den nye terminalen framleis ikkje er åpen, måtte eg traska bort til den gamle terminalen og suste gjennom Fast-Tracken. Der fekk eg gjort dagens første kjendisspotting, Idar Vollvik. Mykje kan seiast om mannen, men humør/høflighet skortar det ikkje på. Han skulle berre ein tur til Volda, eg hadde ikkje hjarte til å sei kva reiseruta mi var så eg sa berre «København». Fredag, mai, inneklemte fridagar betyr Charterfeber på Flesland som igjen betyr kaos inne på den klaustrofobiske international-delen av Flesland. Sitjeplassar var det få av, godt bedugga nordmenn var det flust av. Boarding byrja i sedvanlig norsk/SAS-stil og etter kvart var eg på plass i sete 2A. Mange asiatar (cruise-turistar?) i SAS Plus denne dagen, og SAS kunne by på «snack» av typen mørkt brød, Chorizo og cous-cous. Brødet var knallhardt, pølsa var seig og cous-cousen smakte ingenting. Alt ved det vanlige der, altså. Ved ankomst København skulle eg nesten ynskje eg skulle ha ein overnatting der og, då dei kunne skilte med 23 grader, vindstille og ein rimelig «pissefed» solnedgang. Men nokon må jo fyka og. Etter eit rimelig uinteressant opphold i SAS-loungen (tomatsuppa og brød…) var det tid for boarding. Klok av skade var eg tidleg på plass i passkontrollen, som heldigvis var betjent av heile 2 betjentar og ein kø full av asiatar. «Boarding» foregjekk slik at du gjekk gjennom boarding før alle vart stua inn i eit forholdsvis lite avlukke utan nevneverdig air-condition. Etter nye Gardermoen føler eg at me har vorte rimelig bortskjemt på dette området Når flyet omsider var klart (45 minutt seinare enn planlagt) vart heile saueflokken sluppen ombord samstundes. Ingen Priority Boarding der, altså. Dette var utruleg nok den fyste gongen eg flaug SAS Long Haul, så eg hadde ikkje så mykje peiling på kva som venta. Men eg må sei at den nye Business-kabinen til SAS er særdeles tiltrekkande, kanskje til og med «sexy». No er eg i utgangspunktet veldig glad i svart design, og ikkje så veldig glad i fargerikt design, så eg er kanskje litt inhabil. Kabinen høyrtes ut til å væra hovudsakleg fylt med nordmann (eller kanskje berre dei var mest høglytt?), samt ein heil del tyskarar (why?). I økonomikabinen var det primært kinesarar. Eg satt meg etter kvart ned, på mest mogleg pompøs måte, i 1A. Den kinesiske flyvertinna som skulle ta seg av meg i dag kunne by på den elementære pre-departure slalåmbrusen, som var av typen «ok pluss». Kort tid etter take-off kom menyane på plass og me vart servert varme nøtter og meir slalåmbrus. Stort pluss til SAS for at nøttene faktisk var VARME og ikkje «varme», som ein del flyselskaper syndar med. Medan eg venta på maten fekk eg testa ut WiFi’en (som er inkludert for Plus, Business, Gold og Diamond), som fungerte overraskande bra. Litt hastighetsproblemer over Russland, men var stabilt heile turen. Når dei kom trillande med maten på ei tralla rynka eg først litt på nasen, men det ga i det minste den fordelen at du får SJÅ måten før du velgjer. Eg gjekk for spekemat til forrett, Iberico-«steik» til hovudrett og is til dessert. Spekematen var eigentleg ganske god, spesielt elgpølsa. Iberico-steiken var vel helst middels minus. Ok på smak, men ganske dårleg konsistens på heile greiene. Pistasj-isen var heilt top notch, sjølv om den vart servert i plastikkbeger. Kudos for å ikkje servera iskrem som er så hard at du knekk tenner og kjeve i eit forsøk på å fordøya den (les: Qatar Airways). Etter kvart måtte jo toalettet også prøvast ut. Ok romslighet, men det hadde kanskje vore mogleg å gjort seg LITT meir flid med interiøret enn å hiva inn ein vissen blomsterkvast (ikkje veit eg korleis plast-blomster kan visna). På denne do-turen oppdaga eg omsider dei 2 ekstra Business-radene som er rett bak toalettene. Hvis ein ynskjer meir privatliv og/eller ro kan dette bære gode seter å velja. 1 time og 40 minutt før landing vart frukosten servert, og bestod for min del av te, brød, ost og skinke. Eit forholdsvis kjedelig måltid, men eg hadde heller ikkje forventa noko meir. 30 minutt før landing dukka omsider den kinesiske mur opp utanfor vindauga mitt, noko kapteinen annonserte kort tid etter. Korleis den «urbane myten» om at det er det einaste menneskeskapte verket som kan sjåast frå verdsrommet må gudane veta, for det var så vidt mogleg å få auge på den frå 30’000 fot. Eg hadde eigentleg tenkt å ta meg ein tur innom denne sagnomsuste muren på heimvegen, men det ser no ut til å gå i vasken (meir om det i neste post). Alt i alt ein trivelig og fredelig tur med SAS. SAS gjer ting veldig enkelt, ingenting overdådig, men det fungerer. Setene ga meg 4 gode timar med søvn, og har ikkje mykje å utsetja på dei. Kanskje litt «wobbly»? Men uansett eit sterkt produkt sett i europeisk samanheng. Akkurat no set eg i Cathay-loungen i Beijing og ventar på flyet til Hong Kong. Del 2 kjem etter at PEK-HKG og HKG-KUL er gjennomført (vil eg tru).
Bøyer meg i hatten som resten av gjengen her! Fløy selv QR ruten din CAI-DOH-PHL-DOH-CAI i Januar, og det var virkelig en sann fornøyelse. Må si at A359 biz setene til QR er bedre enn på Dreamlineren og A380. Riktig så god tur videre!
Tja, eg har flydd QR sin A359 før, men kan ikkje sei eg merka noko nevneverdig forskjell på sjølve setet? Eg likte vindauga betre, men det var stort sett den einaste forskjellen eg har merka Beinplassen på A380 er forøvrig ein centimeter eller to kortare/smalare enn på Dreamliner/A359 (når du er 2 meter høg merkar du kvar centimeter som er forskjellig ). Men blir kjekt med langtur med QR igjen! Oppladning til DOH-AKL seinare i år Skal bevisst "spara" alle dei nye filmane på underholdningssystemet til DOH-PHL, sida eg ikkje får ta med laptopen
Gløymte forresten å sei at det gleda eit hardinghjerta at dei serverte eplemost pressa frå Gravenstein-epler. Diverre var ikkje smaksopplevinga HEILT som heima, men stort pluss i boka for forsøket
Hmm. Er ikke så rutinert på det, men satt på 1A på A350, og det var betraktelig større plass enn jeg har hatt på både Dreamlineren og A380 Nå er jeg såpass heldig med mine 180cm at plass får jeg nok av uansett Gleder meg til å følge turen videre!
PEK Cathay Pacific Lounge PEK-HKG CX331 A333 Cathay Business The T Hotel HKG Cathay The Pier Lounge HKG-KUL MH433 B738 Malaysian Business KUL Premium Plaza Lounge På flyet frå København prøvde eg å få sjekka meg inn online på Cathay/Malaysian-flightane, utan særleg hell. Eg måtte derfor oppsøka transfer desken rett før immigrasjonen i Beijing. Etter kvart viste det seg at bookinga ikkje var bekrefta i Cathay sine systemer(!) sjølv om eg hadde e-ticket og full pakke frå AA. Heldigvis var begge flightane langt frå fulle, og etter litt ivrig telefonaktivitet frå check-in agenten (handling agent, ikkje CX-agent) kunne den svært hjelpsomme agenten gje meg boardingpasset til CX-flighten, men ikkje MH-flighten. Dette fiksa eg derimot raskt sjølv kort tid etter på mobilen. Nok ein grunn til å ikkje stole 100% på award-billettar booka hjå AA med andre selskaper. Deretter stilte eg meg opp i "24 timar transit-køen", men til min store skuffelse vart ikkje passet stempla og boardingkortet vart i staden stempla. Hadde planar om å ta ein tur ut i det "frie" Kina på stopoveren min på heimturen, men det kan synes at dette ikkje er mogleg? Etter eg var gjennom ein kjapp security så var eg inne i terminalen, utan tilsynelatande moglegheit for å spasera ut i Kina. Dermed var det einaste eg kunne gjere å oppsøkje næraste lounge, som vart Cathay Pacific sin lounge. Det var ikkje eit einaste menneske i loungen utanom meg og dei ansatte, og i løpet av dei neste 3 timane var det kun 2 andre innom. Ein heilt kurant lounge, med det aller mest nødvendige. Maten såg heilt forferdelig ut, men smakte svært bra. Eg ser dog at du kan få eit problem hvis du ikkje kan traktera eit par etepinnar då det ikkje var bestikk å finna i heile loungen. Etter 3 timar var det på tide å finna flighten min, og etter ein rask og effektiv boarding var eg ombord min fyste Cathay-flight. Setene minnar svært mykje om A380/A350/B787-setene til Qatar om enn litt meir datert. Eg valgte parmaskinke til forrett, kyllingrull til hovudrett og is til dessert. Parmaskinka var godkjent, men kyllingrullen er noko av det dårlegaste eg har fått servert i business class nokonsinne. Sjølv på "monkey class" hadde eg reagert på denne retten. Konsistensen var heilt forferdelig, smaken var dårleg og sausen fullstendig smaklaus. Isen er det jo ikkje mogleg å surre til, men til samanlikning med Qatar så var den så hard at den kunne vært brukt til grunnmur. Noko som sjølvsagt passar dårleg for is-glade og utålmodige nordmenn. Komforten var det ingenting å seie på, og eg fekk eit par timar å auga før me ankom Hong Kong. Maten var derimot skuffande frå Cathay, som eg hadde høyrt mykje positivt. Mogleg opplevelsen er bedre på long-haul. Etter ankomst Hong Kong var det berre å fly gjennom immigrasjonen (som igjen ikkje stempla passet, men heller ga deg ein "kvittering" som du måtte ta vare på) og bestilla ein Uber. På turen til hotellet (der kun ordene "hello" og "thank you" vart ytra mellom meg og sjåføren) fekk eg eit lite innblikk i den enorme jungelen av skyskraparar som Hong Kong har å by på. Eg visste det var mykje skyskraparar, men ingenting kunne forbereia meg på antallet. Etter ein liten times tur var eg på plass ved hotellet mitt, The T Hotel, på sørsida av Hong Kong Island. Eg fann etter kvart ut kva T'en i hotellnavnet står for, nemlig "Training". Dette viste seg å være eit hotell med begrensa antall rom som er meint brukt for opptrening av hotellpersonell. Rommet var mykje større og bedre enn eg hadde forventa, og servicen var heilt top notch. Utsikten var også heilt praktfull. Ein svært positiv opplevelse, og hotellet kan anbefalast (hvis du får tak i rom) på alle moglege måtar. Det ligg riktignok ikkje i sentrum, og du må ta Uber (eller buss) som tar 10-15 minutt og kostar deg 75.- Neste dag heiv eg meg på ein Big Bus City tours-tur som tok meg rundt i byen på ein rimelig komfortabel måte. Diverre var det duskregn og lågt skydekke denne dagen, så sikten var så som så. Eg hadde eigentleg tenkt å ta turen opp til obligatoriske Victoria Peak, men tidspress og ein anbefaling om å få tid til å sjekka ut The Pier-loungen på flyplassen gjorde at eg droppa den til fordel for ein tur opp i International Commerce Centre (verdas 10. høgaste bygning). Billetten var heldigvis inkludert i turen, for med lågt skydekke var det ikkje mykje verdi i å ta turen opp her. I tillegg hadde dei ein sær regel om at du ikkje fekk lov til å trilla trillekofferten din(!) Togstasjonen til Airport Express låg i samme bygget, så turen gjekk straks i retning flyplassen. Ein svært fin "feature" var at dei har innsjekkingsdeskar for dei fleste flyselskapene på togstasjonen, så hvis du har baggasje kan du berre sjekka den inn der og ikkje tenkja meir på den. Etter litt trasking på flyplassen fann eg omsider fram til The Pier, og fann meg raskt til rette i den mest komfortable business lounge-stolen eg har prøvd. Endelig ein stol med fotskammel, som ikkje er for trang og som har "albue-kvilarar". Eg var ikkje sånn nevneverdig svolten på denne tida, men klarte likevel å konsumere 2 nydelige bollar med mais-suppe og 2 "Bacardi og cola". Emirates sin A380 i eit noko uvanleg livery dukka opp rett utanfor eg sat, og hadde dermed underhaldning til maten i tillegg. Denne loungen er i tett konkurranse med Turkish sin i Istanbul av dei beste business-loungane eg har vitja. Og nei, då har eg faktisk ikkje gløymt Al Mourjan i Doha. Etter eit par timar måtte eg diverre bevega meg mot flyet, som boarda straks eg kom fram (eg er ikkje SÅ narcissistisk at eg trur dei venta på meg før dei byrja). Setene var av nøyaktig same type som på domestic USA flightar. Har vel strengt tatt ingenting til overs for denne typen seter, men er tross alt mykje betre enn alternativene me har i Europa. På denne flighten åt eg berre litt chicken satay (som var nydelig) og ein Cola (som det tok nesten ein time å fiska fram). Alkohol stod ikkje på menyen, men var tilgjengelig. Vel framme i Kuala Lumpur var eg IGJEN ikkje i stand til å sjekka inn online, denne gongen med Qatar. I og med at transfer-agenten ikkje kom før 3 timar før flighten, så endte eg opp med ei ekspressmåltid på Kurder Bing og ein Captain Morgan og cola + Premier League-innspurten på ein tilfeldig sportsbar med noko så sjeldant (på denne tida av døgnet) som ein lys våken og munter malay bartender. Når eg prøvde å betala med mitt betrodde AmEx (som eg alltid prøver først, sjølvsagt); "It's a very nice card, but unfortunately we do not accept it." Transfer-desken åpna etter kvart, boardingpass vart printa og Premium Plaza-loungen vart entra. Loungen var rimelig basic med standard-mat og bar der du måtte betala for varene (american style, tsk tsk). Loungen vart forlatt så snart boarding for Qatar-flighten til Doha åpna, som det kjem meir om i neste del
Kul 380 fra Emirates. Supert referat Du bruker telefonen helt fritt? Ikke noen tanker på stor regning eller vet du at datatrafikk for å sjekke inn / bestille Über er så lav at det ikke betyr noe?
