I etterdønningane av "the troubles" — ein tur til det irske øylandskapet

Eg synst jo stort sett at det går bra, men kanskje eg er ei dramadronning som ropar høgt kvar gong det går litt på tverke?

 

Til slutt vart folk til mi flyging ropt fram i køa og eg kom endeleg fram til skranken. Det var vel litt på hengande håret, men eg fekk levert varene og tusla rett til sikkerheitskontrollen. Der fekk ryggsekken min seg ein ekstra sjekk, men så var eg gjennom — akkurat i tide til omblrdstiging for gruppe 1.

Vi reiste i gruppe 5 så ingen hast. Og etter å ha sendt inn gruppe 1, 2 og 3 tok dei omborstiging etter seterad, så plutseleg hadde eg veldig god tid...

Venting for ombordstiging i korridor synst eg er litt uverdig:

 

Flyet mitt! Eg nådde det! Den betre halvdelen var alt om bord, sjølvsagt. Og eg fekk plass på fremste rad i bermeklasse slik at eg kan kjenna duftene frå fiffen framføre! Herleg! Snart er vi klare til avgang!



BA, A320

 

Det er tydelegvis kjempelenge sidan eg var ute og flaug fordi desse ombordstigingskortskannarane der du må sjå i eit kamera eller noko kom brått på. Det var ein slik både rett før sikkerheitskontrollen og rett før ombordstiging. Det held ikkje å berre vifta med det lakserosa passet her, tydelegvis...

Vel, vi er klare for avgang, styrmann lover flytid på 35 minutt. No ventar vi berre på vår avreiseluke gitt av luftromskontrollen. Marsjhøgde 19 000 fot frå byrjinga av. Og visstnok får vi ta av med snuten meir eller mindre i riktig retning, altså sørover.

 

Og der greidde BA å øydeleggja lukkemekanismen på ein lastekonteiner så no må bagasjen inni denne lastast over i ein ny konteiner. Dette vil ta omtrent ti minutt. Med nøyaktig 60 minutt overgangstid på London Heathrow terminal 5 håpar eg ikkje at forseinkinga blir veldig mykje større!

 

Der var alt fiksa, vi har fått demo og no ventar 19 000 føtter på oss, om vi skal tru styrmannens lovnad. Mannen som trekker oss ut på stripa må vera sterk, snora han held i likeså:

 

Denne flyginga sov eg meg gjennom, det var godt. Vel nede på bakken og parkert. 55 minutt til neste fly. Dette burde halda. Fin utsikt over London på veg inn:

 

Det vart nok ein trøblete etappe. Det oppstod nemleg problem med biometrien. Det gjorde at vi ikkje fekk lov til å gå ombord i flyet til Belfast!

Etter kvart kom det ein kar som lurte på når og kvar vi kom frå, om vi hadde kome oss inn på flyplassen utan problem og ein del andre relaterte spørsmål. Vi hadde jo fått grønt lys i alle sluser og portar, så vi trudde jo at vi hadde vårt på det tørre...

Etter kvart som minutta gjekk fekk vi spørsmål om vi var villige til å ta eit anna fly enn det som vi no skulle ut og fly med. Det var nok snakk om minutt før vi vart lempa av flyet! Skulle vi aldri få nå Nord-Irland?

 

I det som må ha vore grevens tid, omtrent då vi heldt på å bli kasta av flyet, så fekk vi tommel opp frå biometrikaren. Dei gav oss løyve til å reisa vidare og skulle finna ut kva som hadde skjedd i etterkant. Rett og slett litt letta lunta vi om bord som dei to siste inn. Belfast neste!

 

Det skal ikke være lett!

 

Aldri hørt om så mye problemer på så kort tid

 

Voldsomt mye som ikke har gått på skinner så langt. Manchester er en allright by, men når planen var Irland så er man ikke helt innstilt på et ekstra opphold.
Når det gjelder bildene på MAN er dette krav på alle innenriks flighter i UK, reiser du innenriks skal du fotograferes på vei inn i sikkerhetskontrollen også igjen ved gaten så de er sikker på at korrekt person er på tur. Kan de ha vært at de glemte ta bilde av dere ved transfer på LHR som gjorde at dere fikk trøbbel ved gaten? Litt spekulasjon, men kan ha vært noe sånt...

Uansett bra dere nådde flyet, håper resten av turen går fint nå

 

Vel framme på Belfast lufthamn var det berre å innsjå at bagasjen står igjen på Heathrow, så dette går vegen...

 

For en tur... Jaja, nå kan det vel ikke bli værre. Dere får ta en pint og la humla suse.

 

Don't jinx it!
Det kan alltid bli verre!

 

Forsinket bagasje er ingen krise. Da kan du handle for 5.000 per pers.

Forøvrig anbefaler jeg airtags i koffertene så vet man at bagasjen står igjen og man kan stille seg i tapt bagasjekø før alle andre.

 

På denne turen har det vore overraskande mykje rusk i maskineriet

 

Ja, eg har tangert eigen rekord frå før og vel så det! Men reisebrevet blir litt meir dramatisk, då

 

Ah, det er for innanriksflygingar dei driv på med dette tullet til, ja. Eg har ikkje reist innanriks i Storbritannia omtrent sidan slaget ved Stamford bridge, så her var eg utrent, rett og slett.

Vi hadde ingen problem med ombordstiginga på Manchester lufthamn, der gjekk alt som varm kniv gjennom smelta smør.

Det som skjedde var at på Heathrow hadde vi vorte fotografert inn på lufthamna etter landing frå Manchester-flyet. Trudde vi. No viste det seg at personen framføre min betre halvdel hadde mogleg fått ei feilmelding eller noko slikt, prøvd på nytt, men ikkje fått reaksjon frå slusene kjapt nok og så gjekk vel eigentleg då min betre halvdel gjennom slusa med biometrien frå ein annan person.

Med meg var alt i orden, dei fann biletet mitt og alskens, men sidan den betre halvdelen ikkje vart fotografert inn på Heathrow vart eg òg stoppa som ein slags medsamansvoren.

Det gjekk no bra — til slutt

 

Vi har vel for lengst inntatt fatalitetenes mørke humor og lar humla suse utan å hissa oss opp eller stressa oss opp. Det ordnar seg til slutt, forhåpentlegvis