Dette ser veldig bra ut. Det spørst om ikkje denne karen og lyt ha seg ein tur til Australia ved høve. Både Brisbane og Melbourne freistar veldig.
Tre netter i Melbourne – del 2: «Kriminelt gloheitt» Vi (rojalt fleirtal) ber om orsaking for den lange utgreiinga om situasjonen for aboriginane i Australia. Det skal seiast at eg nok har leita fram noko av det mørkaste på det feltet. Nokre fleire tankar kring dette, kjem eg tilbake til seinare. Ikkje akkurat onkel Toms hytte Etter Melbourne museum gjekk turen til noko som vart ein sterk, nærmast ironisk kontrast til det vi nyss hadde sett på «First Peoples»-utstillinga: James Cooks hytte. Denne ligg idyllisk til i ein av store parkane i Melbourne. Vi var no på tassetur og tenkte no at vi kunne sjå innom. Cook’s cottage, Melbourne
Botanikk og krigsminnesmerke At Melbourne er ein fin by, det er det ingen tvil om. Vi gjorde denne dagen berre bruk av apostlanes hestar og sjølv om byen ikkje akkurat er på storleik med eit fiskevær i Aust-Finnmark, så trasking ein brillefin måte å kome seg rundt på. Etter å ha slappa av på ein benk rett ved inngangen til ei lita tennisturnering, Melbourne Open, der vi fekk høyre fin musikk frå ein konsert rett i nærleiken, kryssa vi elva og trampa rett inn i den brillefine Royal botanical garden. Etter solnedgang arrangert utandørskino her. Den botaniske hagen i Melbourne På veg tilbake mot sentrum av Melbourne kom vi nærmast ved eit slumpetreff over eit mektig krigsminnesmerke, Shrine of Remembrance. Vi kom dit etter stengetid, men det var likevel heilt ålreit å berre sjå minnesmerket som opphaveleg vart bygd for å heidra menn og kvinner frå Victoria som tok del i første verdskrigen. Krigsminnesmerket Shrine of Remembrance, Melbourne Den store jarnbanestasjonsbygninga, Flinders street station, i Melbourne
Kriminell varme Vi vurderte ei stund å berre ha to netter i Melbourne for å få tid til anna moro i Australia, men i ettertid er eg glad for at vi hadde to heile dagar i Victorias delstatshovudstad. Rett nok skulle dag nummer to bli i overkant varm. Meteorolygen lovte kriminelt høg temperatur
Kriminell innvandring? Ikkje langt unna jarnbanestasjonen Flinders street station ligg Immigration museum. I all hovudsak tar dette muséet føre seg innvandringa til Australsambandet dei siste 200 år. Mykje av muséet er via det som innvandrarar har tatt med seg frå heimlandet, men delar av utstillinga har eit kritisk blikk på immigrasjonen til landet og politikken på dette feltet: Australia har sidan andre verdskrigen tatt i mot meir enn seks millionar innvandrarar og flyktningar. Landet tar gjerne i mot flyktningar når FN har gitt dei flyktningestatus. Asylsøkjarar som prøver å kome seg til landet på eiga hand, derimot, blir gjerne nokså røft behandla og ofte vist til mottakssenter som ligg svært avsides til – om dei i det heile får kome til landet:
Paradokset mellom ønsket om innvandrarar og motviljen mot asylsøkjarar kom spesielt til syne i 2001. Immigrasjonsmuséet vier litt merksemd til eit norsk lasteskip i denne samanhengen. Her går vi litt i djupna via andre oppslagsverk: Ein har i Australia eit delt syn på denne hendinga i 2001: Alt er ikkje kolsvart: Australia er blant landa i verda som tar i mot flest flyktningar, landet ligg på tredjeplass etter USA og Canada. Generelt sett kan ein seie at i Europa blir innvandringspolitikken stramma inn, medan det blir stadig enklare å få opphalds- og arbeidsløyve i Australia. Ved elvebreidda i Melbourne Spør du meg var Immigration museum vel verdt besøket.
Flukta frå varmen Meteorolygen laug ikkje. Då vi var ferdig med Immigrasjonsmuséet slo varmen i mot oss på gata. Termometeret var kome godt over 30-talet og frå nesten skyfri himmel steikte sola. Det førde til at vi rusla bort til Australian Centre for the Moving Image. Her var det mykje spennande å sjå! Vidare skulle vi på ny ta turen vår til nye høgder, no til Eureka Skydeck… Ja, blir humoren betre no, då veit eg nesten ikkje kvar dette vil ende, men for å roe lattermuskulaturen litt ser no på utsikten: Melbourne sett frå Eureka Skydeck
Utflukt til St. Kilda Etter at vi hadde sett byen frå fugleperspektiv, hadde skuggetemperaturen kome over +35 grader. Vi innsåg at det einaste riktige no var å ta turen ut til havet. Det mest naturlege då er St. Kilda. Dette er vel ein slags forstad eller noko i den dur der det er rom for mellom anna ein dukkert. Det bur òg ein flokk pingvinar her ute. Dei er for det meste heime på seinkvelden rett før solnedgang. Frå Flinders street station hoppar du berre på trikken, turen tar rundt 35–40 minutt. Kjøp tur/retur-billett på automaten. Vi fann ingen stad for å kjøpe billett i St. Kilda, så vi vart det som kallast gratispassasjerar då vi tok trikken tilbake til sentrum.
Melbourne er ein veldig fin by. Her er det mykje å ta seg til og det er flust av gode matplassar. Vi brukte Google til å finne matplassar og brukte her rankingsystemet der fem stjerner er det beste. Bilete og slikt var til god hjelp. På dette viset var vi sjeldan langt unna god mat. Då vi kom tilbake frå St. Kilda kunne meteorolygen melda at neste dag skulle bli endå varmare enn den vi nyss hadde vore gjennom:
Sitter her og nå og vurderer en kipp tur innom Australia på vei hjem fra NZ i januar. Når man først er i "nabolaget" så stikker man innom. Basert på ditt reisebrev rangerer Melbourne høyt. Har ofte noen "rare målsetninger " med turene mine og trenger ikke så veldig gode grunner for å dra. Nå gjelder det å overbevise reisefølget. Takk for at du tar deg tid til å skrive
Forumets egen australiakjenner @ValdresBjarne (én av flere) lister Melbourne som sin favorittby (i mulig skarp konkurranse med Adelaide), om jeg har forstått summen av diverse poster riktig. Lykke til med overbevisningsprosessen!
Suverent reisebrev som vanlig. Har kost meg glugg de siste dagene, på bekostning av rapport fra min egen tur. Nå er det mulig det blir planlegging av ny Australiatur istedet. Takk for at du deler!
Veldig sant. Libanon og Jordan har vel òg tatt i mot mange flyktningar etter at alt gjekk til helvete i Syria. Mi kjelde tok utgangspunkt i ei liste på 24 land. Vestlege I-land om eg ikkje tar feil. Snevert talgrunnlag, så du kjem med ei viktig korrigering.
Det du referer til er de som har fått såkalt flyktningestatus av FN, og ikke flyktninger generelt. Og der er USA de som tar i mot flest. (men tallet er mikroskopisk relatert til antall flyktninger generelt)
Roadtrip Melbourne – Sydney – del I – «Kriminelt langdrygt» Etter å ha kost oss i Melbourne, kom ein dag som for min del vart ein kalddusj. Ironisk nok var det altså godt over +40 grader denne dagen… Vel, etter ein brillefin frukost på ei lokal sjappe rundt hjørnet, tassa vi av garde bortover til leigebilkontoret. Slik såg den planlagde reiseruta ut (Melbourne øvst til venstre i kartet): Kalddusjen spruta oss rett i trynet på eit trongt og ganske varmt Avis-kontor. Ifølgje bestillinga, skulle vi hente ut bilen kl. 1700 dagen før. Her hadde reisefølgjet rett og slett blingsa. Vi var altså rundt 15 timar for seint ute då vi kom til Avis kl. 0900, var vi altså 15 timar for seint ute… Skulle dette vere noko problem? Ja, Avis hadde tydelegvis leigd ut bilen vår til nokre andre. Det skal seiast at dette var ein fredag, dagen før Australias nasjonaldag. Altså ei utfartshelg. Vel, skrankepersonalet hamra laus på tastaturet, bad oss sjekke andre leigebilselskap, hamra endå meir på EDB-utstyret og til slutt, to timar seinare, hadde vi – på mirakuløst vis – ein bil. Planen var å vere på vegen litt over klokka ni. I staden var vi ikkje i gang med dagen før nærmare halv tolv. Det betydde at dagen vart litt amputert. Då vi i tillegg, grunna dårleg førehandssjekk, oppdaga at pingvinane på Philips Island berre er aktive opp mot solnedgang, så må eg innrømme at eg nok synst at dagen vart litt stusseleg.
Vel, la oss ikkje fokusere på det negative. Det var fleire lyspunkt gjennom dagen. Det første møtte vi allereie på Philips Island der vi stoppa for ein sein lønsj i bygda Cowes. Her er det eit dansk par som driv ei sjappe og her var det god stemning. Vi bestilte og slarva med innehavarane på norsk og dei svarte på dansk. Brillefin mat! Sjå etter dei nordiske flagga. Etter lønsj gjekk turen til området der pingvinane held til, Penguin parade. Her er det gratis inngang fram til litt utpå ettermiddagen. Vi fekk her vite at vi var fleire timar for tidleg ute, men vi tusla no likevel ut i området. Her er det bygd opp reirkasser for pingvinane og det var så vidt mogleg å sjå eit par ungar som låg heilt stille inne i kassene sine. Vel, eg møtte denne karen i suvenirbutikken: Folkens, sei «Hei!» til Olav! Penguin parade, Philips island Vår plan var eigentleg å bruke litt tid i Wilson Promontory nasjonalpark. Sidan vi kom oss seint av garde frå Melbourne, vart tida der litt amputert, men vi fekk med oss Squeaky Beach og Tidal River. Begge plassane er nydelege. Vi skulle gjerne ha meir tid her, men litt er betre enn ingenting: Squeaky Beach, Wilson Promontory nasjonalpark
Overnatting: Prom Country Lodge, Foster 950 kr for éi natt. Grei frukost og middag som kjøpast utanom overnattingsprisen. Eg fekk eit gigarom med seks–sju sengeplassar. Litt valdsamt. Elles er Foster ein nokså roleg plass. For vår del var dette den plassen som låg nærmast Wilson Promontory – og hadde ledig kapasitet.
For et utrolig reisebrev... blir målløs og inspirert, du er en artig og vittig skribent, her kan man ikke skumlese nei...gleder meg allerede til neste reise brev! Kunne nesten lest påskekrim`n på nytt om ikke andre stod på vent
