Etter slektstreffet sjekka eg inn på neste overnattingsplass og tok ein høneblund før eg tok til på nye eventyr. Det skal seiast at det hadde byrja å regna og det var blygrått ute. I tillegg buldra og braka det på himmelkvelvingen og det blinka stadig til frå lyna. Eg bestemte meg for å køyra ned til kysten og valde meg Portorož. På eit tidspunkt regna det så mykje at vindaugeviskarane ikkje greidde å ta unna. Og sikten langsetter vegen var tilnærma null innimellom. Det var full konsing på køyringa og eg låg i knappe 60 km/t i 130-sonen... Portorož Ved besøk til Piran er det gjerne enklast å finna parkering i Portorož og så ta bussen eller gå dei fire kilometrane bort til Piran. Med tanke på faren for nye skybrot, valde eg å ikkje vera så langt unna tak denne kvelden. Bading var ikkje aktuelt Det vart pizza hos Nakala denne kvelden, og det smakte godt:
Overnatting i Lokev Tanken var å ha litt tid ved kysten, men då eg bestilte, så kosta det både skjorta, nyrene, irisen og eit trillebårlass med pengar å bu t.d. i Piran. Difor enda eg opp med Lokev som ligg litt i ingenmannsland, men likevel i køyreavstand til Piran. To netter på Muha gostilna kosta 1 700 kr. Det var heilt ålreit og eg sov godt.
Ein fredag i Slovenia Etter å ha vorte bortskjemt med stor frukostkorg i Tržič, så var det litt meir spartansk i Lokev, men maten smakte:
Kl. 1000 hadde eg oppstart av ei omvisning i Škocjangrottene (Škocjanske jame) eit kvarters tid frå Lokev. Det var litt av ei oppleving. Her blir ein tatt med inn i det mogleg nest største grottesystemet i Europa og får ein guide som forklårer det du ser. Det var fotoforbod i grottene, men eg sneik meg til å ta eit par bilete likevel, spesielt sidan det gjekk ein fyr ved sidan av guiden som knipsa i eitt køyr... I delar av grotta rinn elva Reka som lagar eit valdsamt bråk der ho dundrar gjennom grottesystemet. Elva var såpass kraftig at det tidvis nær sagt dirra i bakken under føtene på oss. I 2019 var det flaum i elva, då stod ho 10 meter over brua. Andre flaumar har gitt langt høgare vassføring... Og elva stig fleire titals meter omtrent over natta!
Det er rart korleis du inne i ei grotte kan sjå så mykje ulikt. Somme plassar såg eg orkar frå Tolkiens univers. Andre plassar såg eg hundehovud. Fantasien løp nesten løpsk, men det var fascinerande. Eit nytt minislektstreff: Mø!
Etter grottevandringa tok eg turen til Piran, ein av Slovenias kystbyar. Her vandra eg langsmed stranda og litt på måfå i dei trange mellomalderveitene. Målet var eigentleg berre å tusla litt rundt fram til middagstid. Det heile starta sjølvsagt med ein iskrem: Piran var ein triveleg liten by og eg skulle gjerne ha budd i byen, men slik vart det ikkje denne gongen. Langs strandpromenaden mellom Portorož og Piran Torget i Piran Ei av mange veiter i byen Maritim servering
Så vart det middagstid og eg tusla innom Pavel. Her åt eg ein krabbesalat og tagliatelle med trøflar. Det var kjempegodt! Til dessert vart det gibanica.
Hos Pavel vart eg sitjande i nesten tre timar for eg såg torevêr var på veg: Eg var ikkje interessert i å vera ute då dette braut ut i 'full blomst': Etter ein times tid letta det:
Etter dette tok eg farvel med Piran og køyrte tilbake til Lokev for å sova. Det var berre tre kvarter med bil, men eg tok eit par små omvegar og brukte kanskje ein dryg time. Det mest fascinerande rundt Piran var FM-radioen. På eit tidspunkt trur eg at eg på same frekvens hadde italiensk, slovensk og kroatisk radio! Det var litt valdsamt!
Ein laurdag i Slovenia Så kom avreisens dag. Etter å ha pakka, køyrte eg den times lange turen til Ljubljana for å gå på museum. Det viste seg at eg hadde blingsa tidlegare på turen og gått på feil museum (og difor skrive feil her i reisebrevet), så no ville eg gå på riktig museum! Det var altså Muzej novejše in sodobne zgodovine Slovenije eg ville gjesta (Museet for nyare tid og fridomsåra i Slovenia). Museet byrjar med skotet i Sarajevo i 1914 og byggjer opp historia fram til sjølvstenda frå Jugoslavia i 1991. Eit godt museum og interessant! Mykje å lesa på!
Frå Slovenia til Noreg — det gjekk nesten galt! Etter museumsbesøket gjekk eg inn til sentrum av Ljubljana for å kjøpa dei siste postkorta. Deretter tilbake til bilen for å levera denne på flyplassen. Etter litt klabb og babb, m.a. for å finna ein bensinstasjon, leverte eg bilen kl. 1315, cirka 15 minutt for seint, men det var null stress. Etter å ha sjekka inn bagasjen måtte eg skriva åtte postkort på under 20 minutt. Det gjekk akkurat på håret. I det eg var gått gjennom tryggleikskontrollen vart det annonsert ombordstiging på LX2275, så lounge og takterrasse på LJU utgjekk...
Dagens første fugl var ein seksåring. Og med det var det berre å vinka adjø til Slovenia for denne gong: Serveringa hos Swiss på denne korte flyginga var ikkje imponerande, men likevel smakfull: Og etter ein knapp time i lufta var vi på Zürich lufthamn: Her gjekk eg rett i loungen, åt litt, og så flata eg ut i ein sofa i stilleavdelinga. Det var nydeleg!
Kveldens neste fugl, LX1218, skulle ha gått kl. 2110, men er enn så lenge forseinka til 2140 fordi flyet tok av ein time forseinka frå Firenze... Ja-ja, det går vel, det...
Serveringa på flytinga til Oslo var ålreit. Eg valde meg ravioli som var vegetarvarianten. Det var godt. Kabinsjef var stadig bortom og spurde om eg ville ha meir å drikka eller noko anna. Det var ikkje måte på! Kveldsmåltid hos Swiss Vi landa på Gardermoen cirka ved midnatt og halvannan time seinare hadde eg parkert bilen heime og gjekk i gang med kveldsstellet.
Nokre oppsummerande ord Slovenia er eit kjempefint ferieland med eit variert tilbod. Naturen byr på fjell, innsjøar, dalar, grotter, varme kjelder (desse besøkte eg ikkje), kyst og meir til. I tillegg er folk trivelege og ikkje påtrengande. Med tanke på kronekursen er Slovenia per no ikkje eit billig ferieland, akkurat, all den tid euroen kostar rundt 12 kroner stykket. Å reisa åleine har sine fordelar og ulempar. Fordelane går på logistikk og tidsbruk: eEn kan bruka så kort eller lang tid ein vil og ein treng ikkje å samkøyra oppmøteklokkeslett og ønske med ein annan person. Ulempane går på det å dela opplevingar og ansvar: Det er triveleg å eta i lag med nokon og dela opplevingar og det er kjekt å fordela ansvar som kartlesinga og sjåførpliktene når ein køyrer bil. Så denne midtlivskriseegoturen var i så måte litt rar, eller uvant, jfr. punkta over, men det har alt i alt vore ein fin-fin tur! Takk for følgjet, gode medforumistar!
Takk! Med dine beretninger kan en brått få lyst å reise til Slovenia igjen .. og du, regnet på motorveien mellom Bled og Ljubljana kan være utrolig kraftig, selv for en bergenser
