28/11-19: Safari på bestilling Ved fleire høve hadde guiden vår før safarien starta hadde eit ønske om å visa oss det eller det dyret. Vi hadde òg levert inn «bestillingar» på dyr vi ville sjå. Både nashorn, sjiraffar og meir til hadde kome som perler på ei snor. Siste morgonen bestilte vi hyene. To–tre hundre meter frå teltleiren vår fekk vi sjå denne luringen: Hyene i fullt firsprang Hyene – som bestilt
Rett ut sagt vart eg litt fjetra over å få sjå ei hyene sånn like etter å ha ytra ønske overfor guiden vår om å få sjå eit slikt dyr. Sjølvsagt var guiden vår svært dyktig. Eg har tidlegare skildra korleis han i bekmørket medan vi var i fart oppdaga eit insekt som ser ut som eit lauv. Det er snakk om imponerande godt trena augo. Samstundes opplevde eg guiden vår som oppriktig interessert i alle dyra som han viste oss samt kunnskapsrik om dei ulike artanes veremåte og liv – jamvel ned på individnivå. For eit simpelt bleikandlet som meg sjølv hadde det sjølvsagt vore stas å køyra rundt i Krugerparken på eiga hand, noko som er fullt ut mogleg, men å ha med eit menneske som innehar kunnskap og eit velutvikla blikk for å oppdaga dyr er rett og slett gull verdt. Gong etter gong vart eg overraska over kor godt gøymd sjølv gigantiske dyr som elefantar eller sjiraffar kan vera. Det er nok med ein litt stor busk eller eit par tre og så er desse dyra bortimot totalkamuflert.
Bilen vår Siste kaffirast ute i felt For å oppsummera heilt kort: Denne opplevinga kosta flesk, men eg synst ho var verdt kvar einaste krone. Eg vil jamvel gå så langt at dette bør alle prøva å få gjort ein eller annan gong i løpet av livet.
Kruger – eit anna «fornemt» boarnamn Slaktaren ved Blood river, Andries Pretorius, gav sitt namn til hovudstaden, Pretoria. Kva med denne Kruger som nasjonalparken har namnet sitt etter. Kven var det? Døypenamnet var Stephanus Johannes Paulus, forkorta til Paul. Paul Kruger. Paul var boar og deltok i det store trekket der boarar vandra austover og nordover frå Kapp-provinsen på 1830- og 1840-talet. Seinare vart han vald til president i boarprovinsen Transvaal. Paul stod steilt i mot britane som kravde politiske rettar. Ein strid som til slutt medverka til utbrotet av boarkrigen i 1899–1902. Dette er mannen som ein nydeleg nasjonalpark har namnet sitt etter. Neste episode: Om Rhodes, Churchill og Gandhi.
Hyener er noen av de ekleste og feigeste dyrene jeg har sett i aksjon .... du verden! Takk for fantastisk tur så langt
Dersom vi tillegg dyr mennesklege eigenskapar kan nok hyenene skildrast som feige, men dei verkar å greia seg bra der på savannen -- jamvel heilt utan gin & tonic. Det er smått imponerande berre det...!
28/11-19: Ei reise tilbake til Kappstaden Fulle av inntrykk og ein solid frukost var tida vår i Hamilton teltleir over. Det var nesten litt trist å reisa ut av nasjonalparken. Livet hadde vore godt, spennande, innsiktsfullt og avslappande, men likevel ei og anna stund med kjensla av adrenalin som pumpar gjennom kroppen ved synet av afrikanske villdyr. Flyturen tilbake til Kappstaden gjekk utan spesielle hendingar, men eg ønskjer likevel at du, kjære lesar, skal få eit par inntrykk av Hoedspruit lufthamn (HDS) og flyturen. Vi gjer det på enklaste måte: Ved hjelp av nokre bilete. Innsjekkingsskranken på HDS Den svært manuelle avgangs- og ankomsttavla på HDS
Flyet vårt stod pent og venta på oss Ingen kube servert! Hurra! I reisenotata står det følgjande å lesa: Ålreit flytur med matservering i krøtterklasse.
Rhodes, Churchill og Gandhi Medan reisebrevforfattaren flyg tilbake til storbyen, skal lesaren få bli med 140 år tilbake i tid. Boarane nekta altså å gi britane politiske rettar. På 1880-talet vart det funne funklande steinar i Sør-Afrika. På bakgrunn av m.a. dette oppstår boarkrigane mellom britar og boarar.
Rhodes I gull- og diamantrushet som oppstår etter funnet av edelsteinar dukkar ein kjent person opp: Cecil Rhodes. Han var statsministeren i den britiske Kapp-provinsen, men vart òg etter kvart ein gruvemogul. I tillegg ville Rhodes byggja jarnbane frå Kappstaden til Kairo. Han kom langt på jarnbaneprosjektet og svillane var av teak og mahogni. På 1990-talet vart desse svillane erstatta av betong, dei gamle svillane vart brukt til… Imperialisten Rhodes vart i Europa sett på som for maktsjuk og for brutal. Britane vart oppfatta som for griske. Boarane får sympati m.a. frå dei nordiske landa, dei får tilgang til våpen i Europa. Boarane byrjar å yppa mot britane. Den britiske krigsmaskina set opp dampen og dronning Victoria sender ein halv million soldatar for å rydda opp i dette boartullet.
Churchill Kven var journalisten som skreiv heim om kampane mellom britar og boarar? Han hadde base på Mount Nelson Hotel i Kappstaden. Rett nok var han ikkje berre her. Han var ved fronten, vart teken til fange, men kom seg unna og tilbake til hotellet.
Gandhi Det er ikkje berre britar, boarar, zuluar, khozaar og eit utal andre folkegrupper som bur i Sør-Afrika på andre halvdel av 1800-talet. For å få arbeidskraft på plantasjane sine importerte britane indarar. Med dei kom indiske handelsmenn. I 1893 meiner eit indisk handelsselskap seg urettferdig handsama av styresmaktene. Selskapet hentar ein jurist heimanfrå, en advokat frå overklassen som kjem med skip til Durban og skal reisa vidare med tog på første klasse til Pretoria. Den indiske advokaten blir kasta av på første stasjon. Advokaten er ingen kven som helst. Namnet hans er Mahatma Gandhi. Etter rettsaka blir han overtalt til å bli verande i Sør-Afrika. Og han vart verande. Lenge. I 21 år. Gandhi organiserte massedemonstrasjonar, underskriftskampanjar og sivil motstand. Han kjempa for indarane. Massemotstand som eit politisk våpen såg verdas lys. I 1914 reiste Gandhi heim, då var Den afrikanske nasjonalkongressen, ANC, for lengst stifta. At ANC i over femti år var ei ikkje-valdsrørsle hadde neppe skjedd om ikkje var for arbeidet Gandhi gjorde for indarane i Sør-Afrika. Neste episode: Bydelen som vart jamna med jorda.
Takkar! Er litt svak for historie, så prøver alltid å finna rom for det i reisebrev (og andre stadar)
