I dag er dagen då eg igjen skal slå eit slag for miljøet med togtur frå Hue til Da Nang. Toget er foreløpig to timar forsinka. Den miljøvenlege delen av turen har ikkje gått so bra so langt. Det fans i alle fall ein cafe i umiddelbar nærleik med forfriskningar og vifte.
Supert reisebrev så langt @afirm . Det var vanskelig og velge mellom diit og @haakonks / @Bernd sitt reisebrev, så begge blir mer på nyhetsbrevet denne gangen.
SE1: Hue – Da Nang Togturen frå Hue til Da Nang skal ta tre timar. Du kan velje mellom fire klasser på toget. 1st Class Sleeper, 2nd Class Sleeper AC, 2nd Class Seats AC og Hard Seats. Forskjellen på første og andre klasse er hhv fire og seks senger i kabinen, på førstnemnde der det også mjuke senger medan det er harde senger på andre klasse. Forskjellen på dei to siste kategoriane er mjuke seter og harde seter, pluss air condition og ikkje air condition. Eg bestilte mine billettar på internett via Baolau.com, der fekk eg også velje seng og eg tok senga nede til venstre i ein kabin i vogn 12. For billetten på denne turen betalte eg VND 211.000, hadde eg bestilt denne på togstasjonen dagen før kunne eg sluppe unna med VND 155.000. Dei knappe 15 kronene hadde eg ikkje noko imot å betalte for å ha dette på plass. Ein skal vel også verdsette tida si ganske lågt for å ta seg bryet med ein ekstra tur til togstasjonen. Baolau.com var betydeleg rimelegare enn dei andre alternativa eg fann på nett, og bestillingsprosessen var smertefri. Togstasjonen i Hue låg ein halvtimes gange frå hotellet mitt, litt utanfor byen. Sia Grab ikkje var tilgjengeleg i Hue fekk eg hotellet til å ordne ein taxi. Prisen landa på VND 35.000 for ein sju minutters køyretur. Vel framme på togstasjonen gjekk eg i skranken og fekk dei til å printe ein papirbillett til meg, eg hadde fått tilsendt billetten på førehand, men hadde ikkje teke den ut på papir. Det var heilt uproblematisk å få den printa. Toget var som nemnd knappe to timar forsinka, eg fann meg difor ein cafe og tok livet med ro. Plutseleg stengde denne og eg flytta meg vidare til ein cafe litt bortanfor. Her bestilte eg ei suppe og ei flaske med forfriskingar. Prisen hamna på VND 70.000, eller knappe 30 kroner. Pho er veldig populært i Vietnam og eg har enno ikkje treft på ein plass det ikkje smakar godt. Det var etter kvart tid for boarding og eg fann vogn nr 12 og sete nr 5. Kupeen hadde vore brukt, men var no tom. Ved boarding complete var den framleis tom og eg fekk den difor for meg sjølv fram til neste stopp, og mitt siste stopp som var Da Nang. Etter fem minutt kom togbeteninga innom med nytt sengesett til senga mi. Oppreiinga måtte eg ta meg av sjølv. Heldigvis har eg gjennomført førstegongstenesten, so dette var ingen problem. Eg er dog ikkje sikker på at Lt. Fjellberg hadde godkjent strekken på dette lakenet, sia faren for inspeksjon ikkje var overhengande stor tok eg sjansen på at det gjekk bra. Togturen går igjennom Hai Van Pass, som er den mest utfordrande jernbanestrekninga i Vietnam, i alle fall i følgje ein dokumentarserie som gjekk på NRK. Vêret var strålande og ein hadde god utsikt heile vegen. Når vi nådde toppen av passet fekk vi sjå Da Nang i det fjerne. Avstanden frå Hue til Da Nang er berre rundt 100 km. Ti minutt før ankomst Da Nang banka beteninga på døra og sa at vi straks var framme. Ved ankomst bestilte eg ein Grab til Hoi An. Bilen sto allereie klar når eg kom ut døra på stasjonen og føraren, som såg at eg var på leit etter noko, tok kontakt. Bilen var overraskande bra, ein sjusetar av eit merke og modell eg no hadde håpt at kvitteringa skulle vise… Den var i alle fall komfortabel og ein times tid seinare var vi framme ved hotellet i Hoi An. Prisen kom på VND 387.000.
Færre passasjerar per kvm, er ikkje det akkurat det vi alle jaktar? Vart ikkje noko soving, men ein behagelegare tur vart det. Prisforskjellen var heller ikkje rare greiene. Kanskje 90kr vs 45.
Eg ligg litt etter med reisebrevet, men skal klare å kome ájour etterkvart. No er det boarding på JFK om ein halvtime. Tima frammøte på JFK slik at eg skulle vere klar på Flagship First Dining i god tid før dei starta servering av Krug kl 08.00. Hadde trass alt blitt advart mot dette i reisebrevet til @Bernd og @haakonks. Lite visste eg at det fans andre reglar for søndagar. Ingen servering av alkohol før kl 10.00. Kva slags skrekkeleg stat er det eg har besøkt? Her bør Trump rydde opp! Haurde at Trump vart hardt ute mot Mayor Bill de Blasio for ei lita tid tilbake, kanskje det var dette som var saka då. Maten var god. Uansett, avgang med CX er kl 10.00. Eg er spent på om dei serverar champagne på bakken, eller om vi må vente til vi er i lufta - slik som ein må på Emirates ut frå DXB under ramadan. Igjen er vi sett opp med fly utan Wifi, denne gongen B-KPX.
Complex of Hué Monuments Turens tredje verdsarvplass vart Hué. Hué vart i 1802 hovudstad i det foreinte Vietnam. Byen fungerte som hovudstad fram til 1945, då keisaren abdiserte og den kommunistiske regjeringa flytta landets hovudsete til Hanoi. Hué vart skrive inn på verdsarvlista i 1993, og innskrivinga omfattar mange objekt. Eg valde å fokusere på Hue-citadellet. Då Vietnam vart delt hamna Hué heilt nord i Sør-Vietnam, nesten på grensa til den demilitariserte sona. Byen fekk difor gjennomgå mykje under Vietnamkrigen, og det meste vart øydelagd. For dei som har sett Stanley Kubrick sin Full Metal Jacket so handlar mykje av denne filmen om gjenerobringa av byen etter Tet-offensiven. Hue-citadellet er eit stort og imponerande kompleks. Det er ganske langt ifrå å vere gjenoppbygd, men dei jobbar med saka. Fleire bygningar er på plass og det var arbeid på andre bygningar som nesten sto ferdige. Citadellet er definitivt verdt eit besøk om ein skulle befinne seg i nærleiken.
Reise til Vietnam med 7 dager der er booket til mars 2020. Herlig å lese dette reisebrevet med inspirasjon.
Ulideleg varmt i Da Nang Snapchat hevdar at det er 40 grader, eg veit berre at det er noko varmt for ein vestlending. Eg landa på tida med Cathay Dragon i går og tok ein Grab inn til hotellet, for anledninga Four Points by Sheraton. Dette kosta 109.000 lokale pengar eller ein knapp femtilapp. Effektiv innsjekk og eg fekk eit rom i 27. etasje. Rommet har ein enkelt bakong og utsikt mot stranda, som ein ikkje treng å vere eigedomsmeklar for å seie at ligg eit steinkast ifrå hotellet. I Hue og Hoi An budde eg på hotell som sto utanfor internasjonale kjedar (skal kome tilbake til desse), servicen her er noko heilt anna, men eg tykkjer også det til tider kan vere litt behageleg med meir upersonleg service. Rommet har alt ein kan forvente av eit hotellrom på eit hotell av denne standarden. På taket er der basseng og det er også ein bar i tilknytning til denne. I dag er det altså nærare 40 grader, heldigvis er det litt vind. Midt på dagen er det uansett lurt å halde seg i nærleiken av air condition, ei vifte eller eit basseng. I morgon går turen vidare til Ho Chi Minh City, der er det heldigvis berre meldt 30 grader. Igjen skal eg få testa VietJet. På to turar med selskapet har eg fått fem eller seks e-postar med endring i rutetid. Foreløpig er avgangen flytta frå ca kl 09.00 til kl 12.30. Med mitt veldig avgrensa erfaringsgrunnlag vil eg nok halde ein knapp på Vietnam Airlines. Eg trur også det er slutt på Vietjet sine Bikini Flights, som kanskje kunne kompensere noko for alle manglar på produktet. Eg har uansett ikkje fly vidare frå SGN før dagen etterpå, so foreløpig bør det gå veldig bra. Det fins uansett avganger med Vietnam Airlines seinare på dagen, so fram skal eg klare å kome meg uansett.
Cathay Dragon DAD-HKG KA227 - A321Neo Sete: 11A (business) Då har vi kome til den vesle utflukta til USA, som eigenleg var hovudmålet med turen. Turen starta med Cathay Dragon. @haakonks og @Bernd hadde allereie skrytt av av dette produktet, og eg er delvis einig. På flyet er det 2-2 konfigurasjon i business. Businesskabinen var litt over halvfull og eg fekk ikkje ledig nabosete. Før avgang vart det servert ein pre departure drink, eg valde å ta eit glas champagne. Etter avgang fekk vi valget mellom to hovudrettar, kylling eller fisk. Eg gjekk for kyllingen, men denne var ikkje noko særleg. Det var lite saus og mykje ris, noko som ført til at det vart mykje tørr ris. Til dessert vart det servert is. Denne var knallhard, og det tok rundt 5 minutt før den kunne etast. Denne kunne med fordel ha vore teke ut av frysen litt tidlegare. Elles var flyturen heilt grei, setet er meir enn godt nok for 1,5 time i lufta. Hadde maten vore noko betre so hadde dette vore eit fint produkt. Etter veganerkuben eg fekk til LHR for ei veke sia, so burde eg vel uansett ikjke klage for mykje.. Før landing fekk eg skifta simkort til mitt vanlege. I Vietnam har eg nytta Mobifone, dei skulle ha ca 80 kr for 14 dagar med 2 gb 4G kvar dag. Det har fungert heilt fint alle stadar eg har vore, sett vekk ifrå noko avgrensa dekning nokon stadar i Ha Long Bay. Når vi landa fekk vi tildelt bussgate. Eg hadde allereie ein kort connection på HKG, no vart denne ytterlegare kutta med 20 minutt. Det var ikkje eigen buss til businesspassasjerane. Vi kom etterkvart inn til terminalen og eg kom meg kjapt igjennom transit. Rakk 10 min i The Pier før eg måtte trekke mot gate.
Cathay Pacific HKG-YVR CX888 - B777-300ER Sete: 1K (First) So var vi komne til del 1 og del 1,5 av det eg såg mest fram til på denne turen. På vegen til New York hadde eg altså vald ruta som går via Vancouver og eg fekk difor ei bonusnattflyging frå YVR til JFK. Cathay Pacific har 1-1-1 konfigurasjon i First på desse flya og eg hadde sete 1K heile vegen, dette er vindaugssete på rad 1. Før avgang vart det servert champagne og nøtter ganske kjapt. Månadens champagne var Taittinger Comtes de Champagne bdb 2007, som er ein strålande champagne. Det vart ikkje tilbud om påfyll av champagne, sjølv om vi venta ganske lenge på avgang. Vi fekk også utdelt pysjamas og eg skifta til denne med ein gong. Etter avgang gjekk eg for internasjon meny og starta sjølvsagt med kaviar og champagne. Dette er ein ting som aldri kan gå feil. Etter at kaviaren og mesteparten av tilbehøret var sett fram måtte eg likevel vente eit par minutt før det dukka opp blinis. Dette var kanskje mitt andre teikn på at crew ikkje var heilt "på". Den middelmådige servicen varte heilt fram til YVR, det tok dels lang tid mellom rettane og det tok også lang tid før retten vart rydda vekk etter at eg var ferdig. Crew var for all del hyggjelege, men det var truleg ikkje den mest erfarne betjeninga i første klasse. Etter kaviaren var neste rett ei blomkålsuppe, denne var veldig god! Deretter følgde ein rett som besto av krabbe og vannmelon, ein interessant kombinasjon som ikkje fall i smak hjå meg. Til hovudrett gjekk eg for lam, denne retten var heilt grei. Samla sett fall måltidet middels i smak og serviced var noko under middels, i alle fall i forhold til kva ein ventar i første klasse. Eg har fått betre service i relativt fulle businessklassekabinar enn kva som vart prestert her. Det var rett nok full kabin med seks pax, men med tilsynelatande tre crew til å ta seg av first passasjerane so burde det gå veldig fint. Avgangen var seint på kvelden og eg tok kvelden ikkje so lenge etter mdidagsservering, eg hoppa også over desserten. Matserveringa fram til hovurdetten var ikkje ferdig før over to timar etter avgang. Vakna nokre timar før landing og bestilte etterkvart frukost. Gjekk denne gongen for dim sum, denne var relativt god. Opplevde også noko betre service på denne enden av flyginga. Fram til dagen før avgang (minst) var det eit ledig sete i first. Om ein skulle dømme objektivt kven av oss i kabinen som hadde råd til å betale kva det kostar å fly i denne kabinen på denne strekninga so ville eg kanskje peika på han. Om han har kjøpt billett i siste liten eller fått ein op-up er ukjend. To andre pax var med heile vegen frå DAD, ein av desse vart med heilt til JFK. Vi landa på YVR omtrent på tida, eg gjekk igjennom transit som første mann og brukte maks fem min frå fly til lounge. Kunne klart det på fire viss eg faktisk hadde lest på lounge voucheren kvar loungen låg. I loungen kunne eg fort gått på ein smell, eg sjekka boardingpasset for boardingtid og det sto 23.50, dette var sjølvsagt boardingtid i HKG. klokka passerte 22 og eg såg at han som var med frå DAD hadde forsvunne sjekka eg skjermen. Der sto avgang 22.50 (eller noko slikt) og boarding. Eg fann difor ut at eg fekk trekke mot gate, der vart det 10 min venting før boarding starta noko over oppgjeven tid. CX startar alltid boarding med dei som treng assistanse pluss familiar. Familiar er ikkje vidare definert, med praksis ser ut til å vere at alle som har med seg barn under 18 år kan nyte denne prioriteten. På ei av flygingane var det truleg 50 pax som boarda før First. Fram til dette tidspunktet var eg ikkje vidare imponert over CX, det var ein heilt ok flytur frå HKG til YVR. For prisen eg hadde betalt var det sjølvsagt strålande, men eg hadde nok følt meg litt snytt om eg hadde betalt fullpris. Ting gjekk oppover etter dette. Det er godt å ha ein plass å klage på slike i-landsproblem som at ein berre er sånn passe fornøgd med flygingar i first.
Cathay Pacific YVR-JFK CX888 - B777-300ER Sete: 1K (First) Det vart etterkvart boarding på det siste strekket, YVR til JFK. Eg vart teke godt imot av nytt crew og ført til setet mitt. Champagne og ein varm handduk kom kjapt på bordet. Det følgde ikkje med nøtter denne gongen. Det skal forøvrig CX ha, dei er stort sett kjapt på plass med varm handduk, både før avgang og før og etter alle måltid. Det vart også delt ut ny pysjamas og tøfler. Eg gjekk igjen for internasjonal meny. Starta med laks, ein rett som var heilt grei. Deretter følgde ei suppe som var god og ein biff som var enno betre. Sjølv om eg ikkje hadde vore vaken so lenge før denne flyginga tok eg kvelden etter hovudretten, det var trass alt ei nattflyging. Vakna litt før nedstiginga og fekk servert ein kopp kaffi. Hard produktet og forsovidt også soft produktet til CX er utvilsomt bra, men som med alle andre selskap er ein også avhengig av at crew er bra. Businessklasse er stort sett bra nok hjå dei aller fleste selskap og eit av dei største fortrinna til førsteklasse, i tillegg til oppgradert catering og betre sete, er nettopp betre service som skal følgje av færre pax pr. crew. Denne flyginga var ikkje meir enn fem timar, men det var fem behagelege timar. Crew var veldig på og matserveringa gjekk unna effektivt og greitt. Vi var no berre tre pax i Firstkabinen. Vi landa på JFK tidleg på morgonen og immigration gjekk kjapt. Automaten las namnet mitt feil og det vart difor feil på papirlappen men det var ingen problem. Han som sat i skranken stempla meg igjennom på 15 sekund utan spørsmål.
Turen går mot slutten, men på veg heim satsar eg på eit par turar i TPR og truleg ein kjapp tur inn til Singapore. Mellomlandinga er på sju timar.
The Private Room Vi landa trygt på SIN og eg hoppa på Airtrain til T3, ved ankomst loungen vart eg eskortert rett til The Private Room. Her er det fri flyt av Dom Perignon 2009 og elles ein heilt grei meny med mat. Ikkje minst trefte eg på @Are med kone, særs triveleg - som alltid!
Var det alkoholfritt på @Are? Strålende brev forøvrig! Veldig fint om du gidder legge ut meny på SIN-CPH da jeg skal fly den om tre uker
