@Gullars, du har allereie fått ei mengde gode tips og kanskje er turen allereie meir eller mindre spikra. Likevel tek eg sjansen på å nemna nokre ting frå min eigen køyretur mellom Melbourne og Sydney no i månadsskiftet januar/februar 2019.
Mornington Peninsula stod på ønskelista, men dette vart skrota fordi vi måtte redusere køyrelengda då vi hadde fem dagar totalt på turen mellom Melbourne og Sydney.
Phillip Island som er mest kjent for sine pingvinar er ein fin stad, men som nemnd er pingvinane berre kveldsaktive. Foreldra returnerer frå havet ikkje så altfor lenge før solnedgang og etter det vi forstod har dei no ungar på land. Difor er det bra med liv i kveldstimane. Vi hadde sjølvsagt ikkje tenkt på dette og hadde overnatting mange mil frå 'Pingvinparaden' og då vi var innom rundt klokka 15 var det ikkje ein einaste luffe å sjå
Wilsons Promontory nasjonalpark er ein nydeleg stad, men her treng ein litt tid fordi den beste opplevinga av nasjonalparken får ein dersom ein har tid til å bruke nokre timar på fotturar. Vi hadde eit problem med å få ut leigebilen vår i Melbourne, så den første dagen vår vart litt amputert, difor hadde vi heller ikkje mykje tid i Wilson Promontory, men Squeaky Beach var vi innom og der var det slett ikkje ille.
Buchan Cave Reserve stod på planen, men grunna kraftige skogbrannar var området rett og slett avstengt. Utifrå omtalar kan dette vere fascinerande.
Raymond Island vart eit brillefint alternativ. Køyr til Paynesville, parker doningen på fastlandet, ta ferja (gratis for fotgjengarar) over til Raymond-øya og følg koalastien. Vi glante og leita og fann ganske mange koalabjørnar rundt omkring i eukalyptustrea. Turen er berre på eit par kilometer, men dersom ein synst at koalaen er fascinerande, går tida fort. Dei har god mat på den restauranten som ligg rett ved vatnet i Paynesville.
Lake Entrance og 90 Mile Beach (vi hadde sett den sørlege delen av stranda i strålande sol) var vi innom i gråvêr. Vi såg selar som leika seg i straumen som blir skapt der havet møter Lake Victoria, så det var jo fint. Turen til denne staden er på omtrent 2 km langs ein ganske sandete sti i tett skog. Vi tok returen via 90 Mile Beach i tidvis laus sand.
Cape Conran skulle bli eit forsøk på å ta ein avstikkar vekk frå Princes highway for å sjå litt av havet, men vegen mellom Marlo og Cape Conran går parallelt med sjøen, men òg her køyrer du i skog, som for det meste på strekninga frå Melbourne til grensa mellom Victoria og New South Wales. Innimellom opnar landskapet seg litt og ein ser jorder og tidvis sjøen, men for det meste er det skog – tett innpå vegen.
Genoa Peak er ein fin og ganske kort tur (300 høgdemeter oppover og rundt tre kilometer lang) som tar deg over skoggrensa og gir utsikt utover landskapet. Denne turen ligg ikkje så langt unna Malacoota heilt aust i Victoria. Diverre hadde vi gråvêr, men ein fin tur som gir utsikt utover landskapet.
Bournda Lagoon vart eit stopp der vi strekte på labbane. Altså, lagunen er ingenting å sjå på, men det er ein fin gåtur der på omtrent tre kilometer gjennom skog og liknande. Har det regna mykje, kan det vere vanskeleg å gå. Retur via stranda som innbyr til bading.
Tilba Tilba vart vår neste haldeplass. Dette er ein av få stader (ok, ta den kommentaren med ei god klype salt) i Australia som faktisk ser litt tradisjonell ut. Her er alle husa i gamal stil og dei har god iskrem her.
Murramang nasjonalpark er mest kjent for si strand med kenguruar. Vi kom hit seint på ettermiddagen og då vi parkerte bilen såg vi berre eit par kenguruar, men i løpet av den neste timen spratt det fram fleire titals kenguruar frå skogen omkring for å beite på graset og plantane ved stranda
Pebbly Beach.
For strekninga mellom Jarvis Bay og Sydney må eg kome meg litt meir til hektene for å skrive noko fornuftig om. Rop ut om det er av interesse
Vis alt...
