Reisebrev: I vesterveg: Dublin og Shetland

I vesterveg: Dublin og Shetland
For første gong sidan mars 2020 skulle ein utanlandstur gå til utlandet. Det er gjort fleire forsøk dei siste to åra, men stadige nye virusvariantar har fått planverket til å klappa saman som eit korthus.

No er eg jo såpass heldig at eg frå Aust-Finnmark kan skimta Fiskerhalvøya i Russland frå heimtraktene, noko som gjer meg like kvalifisert til utanriksministerposten som Alaskas Sarah Palin.

Nærkontakt med EU hadde eg sist då eg i 2021 såg Samelandsbrua som krysser Tanaelva ved Utsjok. Då var Finland berre nokre hundre meter unna, men grensa var sjølvsagt stengt...

Så i samband med denne turen til Dublin og Shetland var det mange rutiner som var rustne og nervene stod omtrent i heilspenn i forkant av ein tur til utlandet som i løpet av pandemien hadde vorte eit slags terra inkognito...


Utlandet i det fjerne

Innhald med direktelenker til ulike delar av reisebrevet
– 1) Flyturen frå Aust-Finnmark til Erie (Irland)
– 2) Nokre dagar i Dublin
– 3) Flyturen frå Irland til Shetland
– 4) Nokre dagar på Shetland
– 5) Flyturen tilbake til gamlelandet

 

Frå Aust-Finnmark til Erie (Irland)
Som vanleg, når ein reiser frå visse plassar på steinrøysa vår, må ein ha eit sjarmørstopp sørpå. Widerøe vispa meg over Varangerfjorden, men delte ikkje ut sjokolade.


Ein staut 20-åring frå WF

Deretter følgde to SAS-flygingar heilt utan dramatikk. Togturen frå Værnes inn til byen og bussturen opp til Byåsen var svært dramatisk utan at eg merka det.

Det viste seg at då eg kom ut frå apoteket så kunne eg ikkje finna ryggsekken min. Han var ikkje på ryggen min! Og oppi sekken var sjølvsagt passet... Der såg eg heile utanlandsturen ut av Schengen ryka til helsike... Febrilsk tankeverksemd og telefonering oppstod!

Det viste seg at sekken og passet mitt var på veg til Lundamo, men der skulle toget snu og køyra til Steinkjer. På dette tidspunktet hadde eg møtt mor som stilte med bil og vi køyrde ned til Marienborg.

På Marienborg tok eg kontakt med neste sørgåande tog og spurde om dei kunne kontakta nordgåande tog der sekken min låg. Dei skulle prøva...

Etter ein nervepirrande time der alternative ferieplanar vart lagt og skrota i utur og uorden, kom togsettet der eg hadde gløymt att sekken min inn på perrongen. Og konduktrisa stod med sekken min i handa. Eg kan ha påstått at ho er ein engel...


Takksemd til konduktrisa

 

Godt det ordna seg!

 

Etter ei sjarmørnatt på guterommet i bartebyen, med passet tett til brystet, gjekk turen til Værnes igjen, no med ein barndomskamerat. Forumet er fullt av skildringar om SAS-flygingar. Eg skal nøya meg med å seia at frå Gardermoen over til Dublin stilte SAS Ireland/Connect opp og serverte i bøtter og spann. Nydeleg!


SK4603 (OSL--DUB)

Etter kvart kjem det oppdateringar frå Dublin. På sikt skal eg få delt litt frå Shetland, òg. Så vi (royalt fleirtal, sjølvsagt) prøver oss på såkalla direkteoppdateringar av dette reisebrevet.

 

Ja, eg burde nok ha levert Lotto-kupong den dagen, òg! Solid med flaks i blodet den dagen!

 

Lotto kan du levere i Dublin .. via Norsk Tipping sin app sjølvsagt!

 

Hvis du er glad i BBQ så anbefaler jeg My meat wagon i Dublin, http://mymeatwagon.ie/

 

Godt dette ordnet seg, mye som tyder på rustne reiserutiner når sekken med passet blir gjenglemt på første etappe, men siden det gikk bra til slutt så kan vi heldigvis le litt av det nå
Nyt turen videre

 

Første dag i Dublin
Etter litt vandring på flyplassen vart vi plukka ut for tilfeldig tollkontroll, men det var smil og null stress, og det tok berre eit lite minutt ekstra. Deretter kjøpte vi oss bussbillett (Leap card) og tok rute 16 til hotellet som ligg berre 10 minutt unna der alt skjer. Bussturen tok rundt tre kvarter.

Etter innsjekk på Dergvale hotell rusla vi ut i typisk irsk vêr: varmt og sol avbrote av vind, regn og kjøleg luft, avbrote av sol og varme osv. Av med jakke, på med solbriller. På med jakke, av med solbriller. Ustanseleg...!

 

Første stopp var nasjonalmuseet. Reisefølgjet ville sjå på ei stor samling av irske elgar, men vi hamna på ei utstilling om irsk krigsdeltaking opp gjennom åra. Vi hadde hamna på feil del av nasjonalmuseet, som ligg spreidt utover heile byen. Elgutstillinga, viste det seg, held hus på ein del av museumskomplekset som er stengt for ombygging...

Vi manøvrerte deretter ved hjelp av måfå måfå. På vår veg fekk vi sjå den vetle fjølbua der ein snurrig drikk ved namn Guinness blir laga:

Eit makrobryggeri?

 

Vår eminente måfånavigering tok oss inn i Phoenix park. Her fann vi det som seiast å vera den største obelisken i Europa. Han er reist til minne om herren av Wellington, som mellom anna sigra over Napoelon ved slaget i Waterloo:



Wellington (ikkje byen)

 

Måfånavigering fungerer nok omtrent like godt som kompasshøne (du held ei høne opp og stikk den vegen ho sparkar). Til å finna nytt land, såkalla terra inkognito, så fungerer nok begge metodane brillefint, men vi fekk plutseleg lyst til å finna både eit presidenpalass og eit militært hovudkvarter. Begge delar skulle ifølgje turistkartet vera inne i Phoenix park. Vi gav til slutt opp og søkte oss i retning Dublin sentrum.


Christ church cathedral


Fisk&chips

Diverre veit eg ikkje kva sjappa som serverte ein ålreit fish&chips heiter, men ho ligg ikkje så langt unna Guinness-bryggeriet langsmed elva/kanalen. Vi vart mette. EDIT: I ettertid har eg funne ut at plassen går under namnet Pilsner pub.


Kanalen gjennom Dublin

Etter fleire dagar på rad med type fem--seks timar søvn (eg bør helst ha sju--åtte), så var det lite futt i meg utover kvelden og turen gjekk tilbake til hotellet for litt snorking. Det gjorde godt!

 

Andre dag i Dublin
Etter ein såkalla full irsk frukost gjekk turen ut i bybiletet. Første mål for dagen var Dublin bys historiske museum, The little museum of Dublin. Før vi kom så langt, oppdaga vi denne hovudlause rakkaren:

Seinare same dag var venstrehanda løysna

Vi rusla innom Trinity College, ein del av universitetet for å hausta litt kunnskap og visdom. Om det faktisk er håp for treskallane våre, sjå det veit eg ikkje, men vi hadde i alle fall sett folk som er klokere enn oss, det var vi sikre på. IQ er vel smittsamt, eller kva?


Trinity college

Vi tenkte å sjå den irskkeltiske nasjonalskatten Kellsboka, men køa inn til biblioteket der boka ligg var over hundre meter lang, så vi vandra ut i bybiletet igjen -- skada av klokskap.

 

Så var vi endeleg framme ved The little museum of Dublin. Det blir jamnleg gitt omvisningar og i dette tilfellet vil eg påstå at for å få noko utbytte av besøket så bør ein delta på ein slik runde (omvisninga tar rundt tretti minutt).


Air Lingus reklamerer for Dublin-reiser

Til vår omvisning hadde museet spadd fram sjølvaste museumsdirektøren. Han sa sjølv at han til vanleg av svært gode grunnar vart heldt inne på eit lite kontor oppe på loftet -- langt unna folk, no skulle vi få oppleva kvifor. Deretter ønska han britane i gruppa varmt velkomen til Europa, før han rasa gjennom Dublins historie på glimrande vis, levande og ledig, alltid med glimt i auga og ironi på vegner av både seg sjølv og irar generelt.


U2-utstilling i The little museum of Dublin

Det er fleire utstillingar i museet som du fint ser på eiga hand, men omvisninga tar føre seg to rom som er nesten utan tekstoppslag, berre bilete. Guiden fortel ei historie som bruker bileta i desse to romma som eit rammeverk og gir kontekst til det du ser. Bli med på omvisning!

 

Det skjer ting så fort og så ofte når du er på reise, @Kristian! Allerede flere gode episoder i reisebrevet!
Hils barndomsvennen, om det er han jeg tror det er. Ja, hils uansett. Be han om å holde øye med passet.

 

Du trur heilt rett! Helsingar er vidareformidla og takksemd med nye helsingar blir overbringa i retur til både herren og eksforloveden

 

God tur!

 

St. Patrick

Etter å ha vorte litt klokare på Dublins historie bestemte vi oss for at neste stopp skulle bli Dublinia, eit museum som viser korleis vikingane har påverka byen. På vegen dit gjekk vi totalt feil og fekk masse frisk luft og sol.

Etter kvart pensa vi oss inn mot tilnærma riktig område for å finna Dublinia, men vi fann det vettugt å sjå innom St. Patrickskatedralen, eit fint lite avbrekk, spør du meg. Etterpå slappa vi litt av i parken like ved.


St. Patrick's cathedral

 

Dublinia ved Chist church cathedral

Utan at eg heilt greier å setja fingeren på kvifor, så følte eg at Dublinia var noko eg kunne ha stått over. Kan hende var det utstillingane som verka litt barneaktige. Kan hende var heile opplegget litt prega av tanken om at 'alle liker då vikingar, så dette treng vi ikkje å leggja ned så mykje innsats i å fortelja på eit spennande vis'. Ein annan faktor kan ha vore at eg var fysen på fôr og då kopla hjernecella litt ut...

 

Frå Dublinia rusla vi litt vidare, men så kom reisefølgjet på at Irland er gode på whiskey. Eg var ikkje tung å be og vips sat vi i Bang bang bar som utelukkande serverer produkt frå eige destilleri, det ikkje ukjente Teeling whiskey. Ein solid Blackpitts og ein nydeleg whiskey sour seinare såg livet lyst ut.


Whiskey i Bang bang bar